Blog Zwaar irritant die pubers
Pubers, tieners, jongeren: allemaal moeilijk. Die zijn nu eenmaal irritant, of ze voelen zich irritant. Sommige volwassenen zijn zelfs een klein beetje bang voor ze; met hun vette stemmingswisselingen, opgekropte boosheid, en al die (zweet) hormonen. Toch? Bovendien willen ze alles zelf doen, beschouwen hun huis als een hotel en hun ouders als bedienden, draken of losers waar ze zo min mogelijk mee te maken willen hebben. De koelkast en de wifi zijn hun beste vrienden en wanneer een puber zich voorbeeldig gedraagt is het ook een beetje eng. Kortom: lastig lastig…..
Achter gedrag kijken
Zullen we eens kijken of we achter het gedrag en alle vooroordelen kunnen kijken? De meeste mensen weten namelijk niet eens wat deze (leuke!) jonge mensen willen en of nodig hebben.
Heb je als puber iets nodig van je ouders?
Het is echt zo dat nog steeds veel ouders/ verzorgers ervan uitgaan dat wanneer een jongere zich gedraagt alsof die niets nodig heeft, hij of zij ook gewoon echt niets nodig heeft. Ja misschien een beetje tegengas…maar verder is de opvoeding al wel een heel eind klaar.
Niets is minder waar!
Wat heb je dan nodig?
Het is fijn wanneer je je lekker kan afzetten tegen je ouders, dat ze jouw route accepteren, dat je goedkeuring krijgt. Dat je van hen leert hoe je om moet gaan met je emoties, met je grenzen. Dat je leert hoe je je lichaam verzorgt, ook wanneer, of juist wanneer alles gaat groeien.
Ook heb je liefde, aandacht, warmte en soms een knuffel nodig. Je moet van gedachten kunnen wisselen en een discussie kunnen aangaan. Het is fijn wanneer je een klankbord en een spiegel (niet letterlijk) krijgt voorgeschoteld van je ouders. Ze moeten je privacy respecteren. Je hebt aanmoediging nodig, en rust (soms mogen uitslapen), seksuele voorlichting, erkenning en ruimte voor je eigen seksualiteit (en positieve bekrachtiging daarop). Daarnaast heb je (zelf)vertrouwen nodig en moet je ook fouten mogen maken. (En nee: niet je school in de fik zetten).
Wat kan een puber te veel krijgen?
Je kan te veel grenzen en controle krijgen, door je ouder(s)behandeld worden als een soort van steunpilaar (parentificatie) of zelfs als een partner. Wanneer je aan veel of aan veel te hoge verwachtingen moet voldoen van volwassenen gaat er ook iets niet goed (vaak projectie van de volwassene).
Wat kun je te weinig krijgen?
Te weinig grenzen, privacy (bijv. zonder kloppen op je kamer komen, telefoon checken), oprechte interesse en aandacht en alles wat daarbij hoort. Je kan te weinig erkenning krijgen voor je moodswings en wanneer je een emotioneel afwezige ouder hebt, dan kom je ook wat te kort.
En dan? Wat zie je terug in de volwassenheid waarin je hierin stukken gemist hebt?
Boosheid, opstandigheid, niet over je gevoelens kunnen praten, niet weten hoe hiermee om te gaan, blijven zoeken naar van alles, geen besef hebben van wat jíj nu wilt, foute partnerkeuze, grenzeloosheid, ongelijkwaardige relaties, geen nee kunnen zeggen, perfectionisme, te weinig of te veel verantwoordelijkheid voelen en nemen, of een te groot verschil daartussen.
Nu hoef je niet meteen te schrikken wanneer je dit als volwassene leest want iedereen herkent zich hier wel iets in, maar wanneer je hier regelmatig in vastloopt dan weet je waar het vandaan kan komen (oeps).
Jezelf ontwikkelen als jongere:
In deze fase zijn je sociale contacten heel erg belangrijk. Je bent je identiteit aan het ontdekken en je autonomie (je kern) aan het ontwikkelen. In deze fase kijk je steeds af, ook bij anderen, hoe doe ik het? hoe kom ik over? hoe zou ik willen zijn?
Ook pas je je aan, om erbij te horen maar ook omdat je je wel wilt onderscheiden van de rest (maar soms ook weer niet te veel) maar je vaak nog niet precies weet hoe.
Anders dan anders
Wanneer je je als hoogsensitief of gevoelig kind tijdens je kinderjaren langere tijd hebt aangepast, en je komt in de puberteit, dan kan het zijn dat je je identiteit aan het bouwen bent, op wat anderen van jou vinden. Je hebt de mening van anderen te belangrijk gemaakt. Een nadeel van het aanpassen is namelijk dat je steeds een stukje van je originele versie inlevert. Hierdoor kun je jezelf in deze fase nog meer anders voelen dan anderen. Het je anders voelen (het anders denken, zien en voelen doordat je net wat anders bedraad bent) kan ervoor zorgen dat je je eenzamer voelt dan nodig. Het is handig om te kijken hoe dat anders eruitziet. Wanneer je dat weet kun je hele nieuwe mogelijkheden gaan zien.
Lef
Je hebt daar wel wat lef voor nodig. Anderen zijn van jouw bepaalde reacties of het stellen van grenzen helemaal niet gewend, ze moeten daaraan wennen of nog enger: daar gaan ze ook nog wat van vinden. Er kunnen discussies ontstaan, iets waar je niet op zit te wachten. Dit proces hoort wel bij die verandering. Maar ja; maakt het veel uit? De naam van irritante puber had je toch al….
Note naar ouders:
Wees tussendoor ook een beetje lief voor ze, of (irritante vraag) ben je je eigen tijd vergeten?
Recente reacties