Deze (voor mij heilige) berg, ging viral op Linkedin. Ik maakte er een blog van met een PDF.
Ik gebruik deze berg bijna dagelijks in mijn uitleg aan jongeren. Hij laat hen zien hoe het werkt met hun zenuwstelsel. Ze snappen dan beter dat stress (ook!) een lichamelijk proces is in plaats van iets wat zich alleen maar afspeelt in het hoofd.
Even zo kort mogelijk geschetst…
☆ Onderaan ben je helemaal ZEN… daar zitten de meeste mensen niet, zeker niet in deze tijd.
Wel mooi om na te streven en veel mensen hebben gelukkig wel die momenten. 😇
☆ Daarna komt het stukje IK WIL….daar zit flexibiliteit, veerkracht, creativiteit en plezier: er is veel mogelijk! 🤗
☆Vervolgens kom je in IK WIL WEL MAAR….(en dan komen er allerlei aannames, overtuigingen, beren op de weg….)🤔
☆ Daarna komt er een stuk MOETEN. Ik moet dit, dat, zus en zo. Je vraagt je al niet eens meer af of je dat ook WIL. 😑
Hoe hoger je op de berg komt hoe meer energie het je kost!
☆ Na het MOETEN kom je terecht in een stuk CHAOS 🥵
Je weet niet meer wat je wilt, je overzicht is weg en het wordt vaak ervaren als een naar stuk op de berg. Automatisch wil je hiervan weg. Hier zit onrust, gejaagdheid, en allerlei copingmechanismes.
Overlevingsstrategieen.
Uiteindelijk kun je schieten/ terecht komen in de overlevingsstrategieen:
● Vechten (snel boos, geïrriteerd zijn)
● Vluchten (in bijv. eten, gamen, drugs, je telefoon, sporten, shoppen)
● Bevriezen (depressie of depressieve gevoelens)
● Pleasen (je voegen naar wat een ander nodig heeft zonder daarbij nog te kunnen of willen kijken of voelen wat je eigen behoefte is)
Herkenbaar he?
Iedereen herkent zich waarschijnlijk overal wel wat in maar vaak heb je een of twee dingen die er bovenuit steken. Om weer naar BENEDEN te komen moet je langs de CHAOS en daar wil je niet graag zijn dus dat is een lastig stukje,…(met kans om weer naar boven te ‘schieten’).
Kun jij zijn met wat er is?
Dat je kan zijn met wat er is (en kan voelen wat er gevoeld wil worden) is handig om te leren en te reguleren. Ik vraag vaak aan een coachee: wat vond je altijd leuk (of oke? want LEUK is ook maar een woord) om te doen?
Zo kan het dus zijn dat jongens of meisjes van bijvoorbeeld 16 (of 61)weer aan de lego gaan, gaan knutselen, muffins versieren etc. Vaak hele creatieve dingen worden er weer opgepakt. Zo krijg je weer wat meer grip en raak je beter in staat om ook de LICHAMELIJKE signalen eerder te (H)erkennen.
Ik ken trouwens genoeg volwassenen voor wie dit ook een handig inzicht is 🙂 en helpend kan zijn.
Het is de kunst om dit model te zien als een instrument om te kijken waar iemand zit, zonder OORDEEL, de een kan per dag wel 10 x omhoog schieten terwijl een ander bijna nooit op de berg zit, of eens per maand. Ook is de zone waar iemand graag zit, per persoon heel verschillend. Het terugkeren naar ZEN is bijvoorbeeld geen streven op zich. (Ik kijk bijv.wel graag naar: waar liggen je behoeftes, en je grenzen, wat zijn je kwaliteiten en talenten, is er balans tussen over- en onderprikkeling?).
Waar komt het vandaan?
NB. Ik heb de berg (als een iets ingewikkelder schets) als stof gekregen bij een training over schuld en schaamte. Ik heb er vervolgens mijn eigen draai aan gegeven. Het is gebaseerd op een activatiecurve die gebruikt wordt bij lichaamsgerichte (trauma) therapie vanuit de Somatic Experience (Peter Levine), NARM (Laurence Heller). Het heeft raakvlakken met de ladder van de Polyvagaal Theorie (Stephen Porges is grondlegger daarvan en het is eenvoudiger vertaald door Deb Dana). Bessel van der Kolk (auteur van The body keeps the Score) en Gabor Mate hebben ook veel kennis verspreid vanuit deze hoek. Ik ben fan van bijna al hun werk.
Ik vind dit zelf zeer verhelderend en logisch. Toen ik hiervan hoorde en vooral ervaarde, vielen er zoveel kwartjes waarvan ik had gewild dat ik die eerder had horen vallen, en ik durf wel te zeggen dat ik het kan weten 🙂
Laten we ons wat bewuster worden van de rol van ons lichaam en zenuwstelsel bij stress!
Veel plezier met downloaden en met deze kennis verder verspreiden.
Recente reacties